اگر قرار بود که برسر برنده انتخابات سال گذشته ایران شرط ببندم، من روی احمدی نژاد شرط می بستم. آیا طرفدار او هستم؟ البته که نه، اما بدون وجود شواهد مبرهن، یعنی بدون یک تحقیقات کامل از انتخابات، شرط من خلاصه ای از وقایع یک سال پیش است.
یکی از دوستانم که تماس های بیش از من با ایران دارد نظرش بر خلاف من است. او فکر می کند که احمدی نژاد انتخابات را باخت و بیش از 20 یا 25% نمی توانست رای بیاورد. تقلبات و سرپوش گذاری بر آن توسط رژیم خامنه ای نشانگر بارز این امر است. شواهد فراوانی دال بر تقلب وجود دارد، اما فکر می کنم که اگر احمدی نژاد با 51% رای برنده می شد، آنها مجبور به تقلب در انتخابات بودند تا شمارش آرا او را بالا ببرند. ابقای این رژیم بر محور تصور حمایت عمومی و تصویر یک اقلیت بسیار کوچک مخالفین قرار دارد. این رژیم مبنای عمومی ندارد و فاقد منابعی، مادی یا معنوی، است تا مقبولیت عمومی بیابد. این رژیم بر راس بحران مشروعیت نواسان می کند.
دوستم استدلال های خوبی دارد اما من به شرطم می چسبم. آیا شرط من همراهی و همکاری با رژیم خامنه ای است؟ مطلب اول این که معتقدم این شرط انعکاس واقعیت یک سال گذشته است. اینکه احمدی نژاد 51% رای آورد یا 49% واقعا چندان اهمیتی ندارد. رژیم دیگر محبوبیت عمومی ندارد و بیش از پیش زمینه از دست می دهد وهیچ شرطی برای فائق آمدن بر بحرانهایش به این رژیم کمکی نخواهد کرد. اما مشکل امروزی اینست که مخالفین رژیم بحران سیاسی دارند و حل این بحران نیازمند زمان است. دوری دیگر از پیروزی "اصلاح طلبان" این بحران سیاسی را حل نمی کرد.
۱ نظر:
چطوری سیا؟ می بینم افتادی تو خط شرط بندی.باید بیشتر کتاب بخونی تا فارسی ات بهتر شود.بهرام
ارسال یک نظر